SALE not for whale!

W tym roku letnie wyprzedaże niestety musiały się obejść beze mnie, albo raczej ja bez nich. Już nie dla mnie bieganie po sklepach, o próbie wciśnięcia się w cokolwiek nie wspomnę. Mam za to już upatrzone rzeczy, które chętnie widziałabym w swojej szafie w sezonie jesienno-zimowym i będę polować na nie na kolejnych przecenach:)

Nie odstawiłam jednak zupełnie zakupów odzieżowych, zwłaszcza że moja garderoba stała się dla mnie ostatnio bardzo ograniczonym miejscem. Nie chciałam zbyt dużo inwestować w odzież, która przyda mi się tylko na ten okres, starałam się wykorzystać to co mam w szafie ja...lub mój Mąż :) Gdy zasoby się uszczupliły, postanowiłam temu jakoś zaradzić.

Ponieważ na tę chwilę najlepiej czuję się w t-shirtach typu oversize i sukienkach maxi (idealne na pogodę za oknem), postanowiłam że to właśnie na nich się skupię. Z pomocą przyszedł mi lumpex :)

I tak oto stałam się szczęśliwą posiadaczką dwóch długich sukienek, koszulki z ciekawym tyłem i uroczej torebki:

Na allegro udało mi się upolować koszulę moro, na którą czaiłam się od jakiegoś czasu, ta akurat jest z Zary. Dzięki temu, że jest luźna, super sprawdzi się na chłodniejsze ciężarne wieczory, a dodatkowo będzie stanowić niezły kamuflaż, o który teraz bardzo ciężko ;)

Na koniec jedyna nowa rzecz, w pięknym cielistym kolorze:

Miłego weekendu, trzeba przetrwać te upały. U nas zapowiadają rekordy, także ja nie wyściubiam nosa i brzucha na zewnątrz:)

Pozdrawiam serdecznie i do napisania!

"Śmieszny brzuszek"

Jakby sytuację podsumował Forrest Gump, ciąża to nie bułka z masłem ;) 

Przyznaję, że macierzyństwo nie było dla mnie czymś oczywistym. Miałam sny, w których z uwielbieniem macałam swój uwypuklony brzuszek, ale samo posiadanie dzidziusia nie mieściło się w sferze moich najbliższych planów, zawsze odkładane było na później. Przyszedł czas żeby o tym pomyśleć i zanim właściwie tak naprawdę się nad tym zastanowiłam, byłam już w samym tego centrum.

Pamiętam dokładnie, jak słyszałam jaki to cudowny okres w życiu kobiety, oglądałam filmiki rozpromienionych przyszłych mam i z podziwem patrzyłam na ich pewność, że są dokładnie tam, gdzie trzeba. Nie zrozumcie mnie źle, uważam że ciąża jest wyjątkowym czasem, zwłaszcza ta pierwsza, kiedy wszystko jest nowe, zaskakujące i niespodziewane, a na dodatek ma się czas żeby to przeżywać. Ale pamiętam też, że czasami zastanawiałam się, kiedy dołączę do grona kobiet, unoszących się w swym szczęściu nad ziemią. Początki zwłaszcza bardzo zweryfikowały moje wielkie oczekiwania, nagle znalazłam się w nieznanym dla siebie 'miejscu'. Jestem osobą szanującą swój czas wolny, mam do niego wręcz egoistyczne podejście. A oto nagle tego i tamtego mi nie wolno, nie chodź tak szybko, nie jedz tego a na tamto nawet nie patrz, a najlepiej połóż się bo zrobisz sobie krzywdę. Byłam rozczarowana. Najtrudniejszy jest pierwszy trymestr mówili...

Zafundowaliśmy sobie odwiedziny u par, które mają już swoje Maleństwo przy sobie. Chciałam odnaleźć swój zakurzony instynkt, patrzyłam jak młodzi rodzice z czułością gaworzą ze swoimi dzidziusiami i starałam się wczuć w tę sytuację jak tylko się da. Za każdym razem jednak kończyło się na tym, że spotykałam się wzrokiem ze swoim Mężem i wymienialiśmy się komunikatem "OMG, to chyba będzie trudniejsze niż myśleliśmy", a w drodze powrotnej padało na podsumowanie "My zrobimy to po swojemu".

Czas mijał (a mijał i mija bardzo szybko) i w końcu trzeba było przyzwyczaić się do nowej sytuacji. Zwłaszcza do huśtawki nastroju, jaką zafundowały mi hormony - i tu ukłon aż do samej ziemi (wykonam go za jakiś czas, teraz ledwo zakładam buty) należy się mojemu Mężowi. Nie wiem jak On to znosi, ale jest bardzo dzielny i wspiera mnie bardziej, niż mogłam to sobie wyobrazić. Dzięki Niemu jakoś przetrwałam aż do teraz, kiedy to zamieniłam się w mega marudę.

 Już myślałam, że naprawdę zwariowałam, kiedy to za sprawą mojej Kuzynki w moje ręce wpadła książka "Śmieszny brzuszek" autorstwa Jenny McCarthy. Moje drogie przyszłe lub oczekujące-jest to lektura obowiązująca. Oprócz mądrych poradników, opisujących jak i gdzie i co i kiedy, musicie przeczytać tę książkę. Może nie dowiecie się z niej jak przewijać i karmić, ale z pewnością przywołacie w gonitwie kompletowania wyprawki coś co zapodziało się w całym tym szaleństwie - poczucie humoru.

Ja dzięki niej zrozumiałam, że nie jestem nienormalna - i wcale nie żartuję. W zabawny sposób opisane tu zostały wszystkie niedogodności, wstydliwe wpadki i niezręczne sprawy związane z ciężarnym stanem. Jeżeli zobaczycie kobietę w ciąży, która czytając zaśmiewa się niemal do łez a jej głowa kiwa się w potakiwaniu, bądźcie pewne, że ma w rękach tę książkę. Dzięki niej można zrobić coś co w ciąży graniczy z cudem - pośmiać się...z samych siebie. Jeżeli temat Was nie interesuje, ale macie w swoim pobliżu ciężarną zmęczoną, ciężarną z depresją, ciężarną zadużomyślącą to ta książka uratuje jej życie.

 

 

 

 
 
Pozdrawiam serdecznie i do napisania!

Wciskam się

Postanowiłam zaryzykować i spróbować wcisnąć się w swoje jeansy;)

 Gdy tylko mi się to (jeszcze) udało, poprosiłam M. o porobienie zdjęć dowodowych, ponieważ to raczej ostatnie chwile w moim rozmiarze.

 Wykorzystaliśmy także jedyny w ten kolejny długi weekend słoneczny moment.

W pewnym momencie nawet zrobiło się nam gorąco...;)

A później ktoś chciał koniecznie wkręcić się na zdjęcia :D

Nie mogę uwierzyć, że już niedziela i od jutra tydzień rozpocznie się od nowa... 

Pozdrawiamy serdecznie i do napisania!

P.S. Wczoraj z okazji Dnia Dziecka kupiliśmy Maluszkowi łóżeczko. Wszystko (łącznie ze mną) nabiera realnych kształtów :)

Maxymalnie

O tej sukience dowiedziałam się od dziewczyn z All I need is love and great shoes.

 Wtedy zapaliła mi się pierwsza lampka - jutro zadzwonię do H&M i zapytam, czy jeszcze je mają. Na drugi dzień zobaczyłam stylizację z tą sukienką i wtedy paliły mi się już wszystkie lampki, w większości samochodowe jak mknęłam po ostatnią 34 w moim sklepie. 

Sukienkę widziałam także na innych blogach, zazwyczaj w kolorze szarym oraz w wydaniu sportowym. Ja postanowiłam dodać jej odrobinę elegancji i ubrałam do niej znane zapewne wszystkim sandałki z Zary. Wydaję mi się, że w obu wersjach sukienka sprawdzi się świetnie, sportową wypróbuję jak tylko znowu 'naprawi' się nam pogoda.

Tymczasem poniżej efekty:

Pozdrawiam i do napisania!

Kolor

Standardowo minęła majówka, zaczęła się pogoda. Cieszę się jednak, że nareszcie wyszło słońce, od razu ma się więcej energii, szczególnie tej pozytywnej.

Ja postanowiłam przywołać trochę tej energii do swojej szafy i zaopatrzyłam się w kolory:)

Sandałki - CCC, lakiery przywiozła mi Mama (firma Miyo), bransoletka - allegro.

A tu jeszcze zdjęcia z majówkowego wypadu na pierwszego w tym roku grilla w zimowym sweterku ;)

Pozdrawiam cieplutko i do napisania!

Be Water My Friend!

"Empty your mind

be formless

shapeless

like water

put water into a cup

becomes the cup

put water into a teapot

becomes the teapot

water can flow or creep or drip or crash

be water my friend”

W dzisiejszej stylizacji zgodnie z tytułem główną rolę otrzymuje Bruce Lee,  a raczej wypożyczony z szafy mojego Męża t-shirt. 

Strój ma oznaczać naszą bojową postawę;) i idealnie dopasował się do moich legginsów, które początkowo wydawały mi się trudnym przeciwnikiem! 

Ale w końcu to Bruce, więc i biało-czarne mazy nam nie straszne!

A oto i nasz bohater!

 W pewnych miejscach trochę trudno o shapeless like water ;)

"You talking to me?" ;)

Pozdrawiamy i miłego weekendu, coś pogoda się nam popsuła ale może chociaż jutro wyjdzie słoneczko :)

Pierwsze foty za płoty!

Dzisiaj pozujemy, czyli odrobina mnie a właściwie NAS w wiosennej stylizacji :)

Patrz pod nogi Mamo...;)

Miłego weekendu!